ایده اولیه طراحی این پروژه مبتنی بر محدودیتی بود که به پروژه تحمیل شده است. ضوابط شهری و منطقه‌ای، متراژ زمین، سرانه ساخت، استفاده بهینه و حداکثری از زمین باعث شده است که قدرت مانور طراحی فرم و حجم در این آپارتمان محدود شده و در نهایت طراحی نما در حد طراحی یک پوسته روی ساختمان صورت گیرد. تیم طراحی نماپلان از این شرایط استفاده کرده و نه تنها آن را به عنوان یک محدودیت نپذیرفته بلکه آن را یک چالش دیده تا از این فرصت نهایت استفاده را ببرد و اثری ماندگار خلق کند.
تیم طراحی نماپلان بر وجه تماشایی بودن این پروژه تاکید داشته که قصد دارد منظر شهری را تحت تاثیر حضور پررنگ و سرخوشانه خود قرار دهد. ساختمان به لحاظ فردی با منظر شهری تعامل دارد و ارتباط برقرار می‌کند و همچنین دارای سه نبش است و بر محیط اطراف خود اشراف دارد.
از شاخصه‌ها و نشانه‌های این طراحی، المان‌های عمودی به کار رفته در آن است. سطوحی که با وسعت خود حس حجم گونه‌ای را القا می‌کنند و در تضاد با زمینه‌ی تیره رنگ بنا بیشتر و پر رنگ‌تر هم جلوه‌گر می‌شوند.
سقف شیبدار این بنا که رویکرد اقلیمی برای پاسخگویی به چالش این پروژه در نظر گرفته شده و نظر بیننده را به خود جلب می‌کند؛ فرمی تشکیل داده که تلفیقی از فرم‌های مدرن و فرم اقلیمی و گذشته است.
در این ساختمان علاوه بر فرم کلی، به جزئیات آن هم که برای کل پروژه به خدمت گرفته، حساسیت خاصی نشان داده شده است.
طراحی نرده‌ها اشاره به معماری بومی منطقه دارد که در تمامی وجوه بنا بکار برده شده و همچون زیورآلاتی زیبا بر پیکره ساختمان خودنمایی می‌کند.
درب‌ها، نرده‌ها و فریم بندی پنجره‌ها و علی الخصوص نقش و نگار هندسه ایرانی که همگی در قالب خطوط عمودی شکل گرفته‌اند، در هماهنگی کامل با عناصر اصل نما طراحی شده‌اند.
فرم‌های اصلی ساختمان که صلب و پر قدرت هستند باعث شده که تراس‌ها بتوانند خودنمایی کنند و به واسطه سبزینگی که در خود جای داده‌اند، میزبان بخشی از طبیعت در دل خود باشند.